Kościół Św. Piotra i Pawła

Kościół Św. Św. Piotra i Pawła jest pierwszym w Krakowie obiektem architektury barokowej, wzniesionym na miejscu niewielkiej gotyckiej świątyni, zniszczonej w pożarze w roku 1455.

Budowę Kościoła Św. Św. Piotra i Pawła rozpoczęto w r. 1596 pod kierunkiem Józefa Britiusa, dla przybyłego do Krakowa w r. 1583 zakonu Jezuitów. Plan kościoła wykonał prawdopodobnie Giovanni de Rossis ale ostateczny kształt kościołowi nadał w latach 1605-1619 Giovanni Trevano z Lombardii, autor projektu fasady, kopuły i wystroju wnętrza, wzorujący się na Plan kościoła i fasady wczesnobarokowych, jezuickich kościołach rzymskich Il Gesu Vignoli i S. Andrea della Valle Maderny.

Uroczysta konsekracja kościoła odbyła się 8 lipca 1635 roku. Po kasacie zakonu jezuitów w 1773 r. kościół i kolegium znalazły się w gestii Komisji Edukacji Narodowej, która przekazała te budowle Uniwersytetowi Krakowskiemu a w roku 1786 oo. cystersom z Mogiły. W latach 1809-1815 świątynia funkcjonowała jako cerkiew prawosławna. Od 1830 roku służy Parafii Wszystkich Świętych w Krakowie.